نوازدان طبقه های پستانداران نوعا هنگام تولد قادر به راه رفتن نیستند و اگر ضرورتی برای جابجا کردن آنها از قبیل رهانیدن از آتش سوزی یا خطر سیل یا از تهدید و ترس جانوران دیگر اقتضا کند مادرانشان آنهارا به نحوی حمل می کند .
هر نوع از پستانداران در این امر شیوه مخصوصی دارند. موش صحرایی و موش خانگی هنگام فرار ، بچه های خود را که به پستان مادر چسبیده اند به دنبال می کشند .
سنجاب پوست زیر شکم بچه ی خود را به دندان می گیرد و بچه به دور پوزه او حلقه می زند بطوری که سرش از یکسو و پاهایش از سوی دیگر بصورت آن می چسبد و بدین وسیله بچه خود را حمل می کند .
سگ آبی برای این منظور روی پاهای عقب راه می رود و دستهایش را راست کرده و کفها رو به پایین نگه می دارد و بچه آن روی دست هایش که چون سکویی است می نشیند و به این ترتیب نوزادش را روی دست می برد. جانور شکارگر مخصوصی که "شرو" نامیده می شود و به موش خانگی شباهت بسیار دارد برای رهاییدن نوزادان خود از خطر ، راه شگفت انگیزی پیش گرفته است به این ترتیب که هر نوزاد دُم نوزاد دیگر را به دندان می گیرد و مادر آنها را چون زنجیری به دنبال خود می کشد .
گوشتخواران معمولا بچه های خود را با دهان حمل می کنند گربه و شیر و ببر بچه ی خود را در دهان می گیرند اما دندانهای قوی و استخوان شکن خود را برتن آنها آهسته می فشارند. خرسهایی که در نواحی قطب زندگی می کنند در خشکی ها مسافرتهای طولانی انجام می دهند و بچه های خود را برپشت سوار کرده همراه می برند .
یکی از پستانداران دریایی که سمــور نامیده می شود در حمل و نقل بچه اش شیوه عجیبی دارد این حیوان بر پشت در روی آب می خوابد و بچه اش را با دو دست برسینه خود می چسباند و بچه در آغوش مادر که چون گهواره است شیر می خورد و می خوابد و امواج دریا گهواره اش را می جنباند .
حمل
کردن این حیوانات بچه هی خود را به ترتیبی که گفته شد هر چند موضوع شگفت انگیز ی
است ولی هیچ یک از این پستانداران پرنده نیستند اما شیوه خفاش که تنها پستانداری
است که می پرد در مورد حمل کردن بچه از همه اینها شگفت انگیزتر است ، خفاش هر بار
یک یا دو بچه می زاید و در چند شب اول که به شکار می رود بچه های خود را همراه می
برد به این ترتیب که بچه زیر شکم آن می چسبد و خفاش در عین حال که آن را نگاه
داشته به پرواز کردن می پردازد . همین که بچه ها قدری بزرگتر شدند دیگر مادر آنها
را همراه نمی برد ولی از سقف یا شکاف دیوار وارونه می آویزد یعنی به وسیله ناخن
های مخصوصی که دارند وارونه آویخته شده و تا مادرشان برگردد به همین حال می ماند .