باز امشب عشق تنها می‌شود / زخم سهم فرق مولا می‌شود
آفتاب عشق گلگون می‌شود / سینه سجاده پرخون می‌شود
پشت نخل آرزو خم می‌شود / داغ حسرت سهم آدم می‌شود
جاده می‌ماند غریب و بی سوار / ذوالفقار عدل می‌گیرد غبار
(شهادت مولا امیر المؤمنین تسلیت باد)





بابا اتاق پر شده از بوی مادرم
وقتش رسیده پر بکشی سوی مادرم
دگر خجل نباش تو از روی مادرم
فرقت شده شبیه به پهلوی مادرم




خنجری بوسید با تعجیل فرق عشق را
رازها لو رفت عالم دید غرق عشق را
باده ی سرخ ولایت شد سرازیر از بهار
قامت ِ شبنم زده بگرفت برق عشق را

میزند فرق علی٬ کعبه پلی روی بهشت
چه مراعات النظیریست
علی!
کعبه!!
بهشت!!!
شهادت مولی الموحدین حضرت علی (ع) تسلیت باد
التماس دعا

سکوت می وزد و بادها پریشانند
و در به در همه در کوچه های بارانند
شب است و تشنگی نخل ها نمی خوابند
یتیم های خدا هم گرسنه ی نانند

امشب دو جهان به شور شینه
امشب  شب داغ زینبینه
غسل بدن شهید محراب
با اشک دو چشمان حسینه
مولا علی حیدر





غروب و غربت و یک سامرا غم
گرفته قلب مهدی ،قلب خاتم
الا مولای من وقت عزا شد
شده کوفه سراسر غرق ماتم





کیسه های نان و خرما خواب راحت می کنند
دست های پینه دارش استراحت می کنند
نخل ها از غربت و بغض گلو راحت شدند
مردم از دستِ عدالت های او راحت شدند
ای خوارج، بهترین فرصت برای دشمنی ست
شمع بیت المال را روشن کنید، او رفتنی ست




على عاشقترین مرد خدا بود
که عشقش را میان سجده میدید
جهان در حسرت خواب بهشت است
بهشت هر شب على را خواب مىدید




مسجد، خموش و شهر پر از اشک بی‌صداست
 ای چاه خون گرفته کوفه علی کجاست؟
 ای نخل‌ها که سر به گریبان کشیده‌اید
 امشب شب غریبی و تنهایی شماست




قتل علی است خاک مصیبت به سر کنید
همچون یتیم گریه برای پدر کنید
ای نخل‌‌های کوفه ببارید خون دل
شب را به یاد غربت مولا سحر کنید




ای نخل‌های کوفه! امام شما چه شد؟
آن اشک و شور و گریه و حال و دعا چه شد؟
محراب کوفه! سرخی دامان تو ز چیست؟
سجادۀ علی! علی مرتضی چه شد؟