یکی از کوههای مشهور و مهم مدینه کوه اُحُد است که در شمال شرقی مدینه و یک فرسخی مسجدالنبی قرار دارد . سبب نامگذاری آن به اُحد این است که از کوه های اطراف ، جدا و مستقل است . طول آن از شرق به غرب 7000متر رسیده و طولانی ترین کوه در شبه جزیره است . قبه هارون برادر حضرت موسی (ع) بر بالای این کوه مشهود است که گویند وی هنگام عزیمت برای حج بر بالای این کوه وفات نمود و در همان جا مدفون شده است .

یکی از غزوات مهم پیامبر به نام این کوه مشهور است که در سال سوم هجری رخ داد و کوه احد پناهگاه  مهمی برای لشکریان اسلام و به ویژه رسول خدا بود . در دامنه آن یعنی در شمال مقابر شهدای احد ، شکاف کوچکی است که رسول گرامی به وسیله حضرت علی (ع) به هنگام جراحت در احد به این شکاف برده شدند .

 این مکان امروزه مورد زیارت و بازدید زائرین گرامی است . مکان کنونی قبور حضرت حمزه و عبدالله بن جحش و مصعب بن عمیر در مقابل و شمال تپه جبل الرماة کمی جلوتر از سایر شهدا قرار دارد و بقیه شهدا حدود 50 متر پایین تر از آنان مدفونند . در دوران عثمانی بر مقبره حضرت حمزه ، گنبد و بارگاه عالی وجود داشت که سلطان اشرف قایتبای درسال 893 ق آن را تعمیر و توسعه داد .

 داخل این گنبد تابوت و ضریحی آهنین قرار داشت و مردم به زیارت آن می پرداختند . در دوران مسعودی مردم در کنار این مقبره که به مسجد حمزه معروف بود نذورات ، پخته و قبر را لمس و مسح می کردند ، لذا حکام وقت برای جلو گیری از آن ، گنبد و بارگاه حضرت حمزه را تخریب کرده و قبر وی و سایر شهدا را با زمین مساوی ساختند . سرانجام برای عدم دسترسی زائران ، درسال 1383ق بر گِرد قبور شهدای احد دیواری کشیده و آن را محصور ساختند .